وقتی صحبت از جستوجوی موجودات بیگانه به میان می‌آید ناخودآگاه به آسمان و فضا نگاه می‌کنیم. اما محققی در موسسه‌ی فضایی بلو ماربل معتقد است برای یافتن موجودات بیگانه فقط کافی است به زیر پای خود، به اعماق زمین نگاه کنیم.
جستوجوی موجودات بیگانه همواره ما را یاد فضا می‌اندازد تا جایی که برای این موجودات نام موجودات فضایی را انتخاب کرده‌ایم و این نام در بین فرهنگ و زندگی روزمره‌ی ما باب شده است.
مقاله‌ی جدید دامیترا آتری که اواسط خرداد ماه سال جاری منتشر شده، به این نکته پرداخته که ممکن است موجودات زنده‌ای وجود داشته باشند که انرژی خود را از امواج کهکشانی تامین می‌کنند و براساس فرضیات و نظریه‌ی او ما می‌توانیم این جانداران را در زمین و اعماق آن نیز پیدا کنیم.
البته این نظریه برای رسیدن به نتیجه‌ای مشخص نیاز به زمان طولانی خواهد داشت. طی تحقیقات قبلی دانشمندان موفق به کشف باکتری‌هایی شده بودند که معتقدند این باکتری‌ها انرژی خود را از تجزیه‌ی رادیواکتیو موادی مانند اورانیوم، تامین می‌کنند. این باکتری‌ها اکسیژن را بسیار سمی می‌دانند و در عوض از هیدروژن تولیدی که هنگام برخورد این امواج پر انرژی رادیواکتیو با مولکول‌های آب موجود و تجزیه‌ی آن حاصل می‌شود، استفاده می‌کنند.
این الگوی زندگی، باکتری‌ها را از دنیای سطح کره‌ی زمین بی‌نیاز می‌کند و در واقع آن را از سایر الگوهای زندگی که در سطح زمین می‌شناسیم نیز جدا می‌کند. همه‌ی الگوهای زندگی شناخته شده از باکتری‌ها تا انسان‌ها و گیاهان همگی به نوعی از فتوسنتز برای تامین انرژی خود استفاده می‌کنند. گیاهان از فتوسنتز، حیوانات از گیاهان و انسان‌ها از خوردن گوشت حیوانات و گیاهان انرژی کسب می‌کنند. باکتری‌ها نیز از موجودات زنده تغذیه می‌کنند و به نوعی از اکسیژن حاصل از عمل فتوسنتز تامین انرژی می‌کنند.
آتری در مصاحبه با مجله‌ی مادربورد بیان کرده که باکتری‌های مد نظر او هیدوژن مورد نیاز خود را به وسیله‌ی امواج کیهانی تامین می‌کنند. بیشتر تحقیقات گذشته‌ی آتری در مورد نظریه‌پردازی این پدیده و مقدار اشعه‌ی کیهانی لازم برای زنده ماندن جمعیت مشخصی از این باکتری‌ها، بوده است. آتری در مقاله‌ی جدیدش ادعا می‌کند که موآن‌ها، در عمق چندین کیلومتری زمین می‌توانند مقدار هیدروژن مورد نیاز برای حیات این باکتری‌ها را تولید کنند. آتری می‌گوید:
اگر به اعماق زمین برویم، موجودات زنده‌ای را خواهیم یافت که زندگی آن‌ها متکی بر این امواج کیهانی است.
به علاوه مقاله‌ی او احتمال استفاده‌ی مستقیم از این امواج کیهانی را مورد بحث قرار می‌دهد. در این روش زندگی امواج کیهانی توسط رنگ‌دانه‌هایی مانند ملانین به صورت مستقیم جذب می‌شوند اما این نوع مکانیزم زندگی تا کنون دیده نشده است.
هیدروژن مورد بحث در این مقاله به یکی از محصولات سه گانه‌ی امواج کیهانی اشاره می‌کند. امواجی که در واقع ذرات پرانرژی حاصل از ابرنواختران و دیگر برخوردهای شدید اجرام آسمانی هستند. این ذرات کیهانی باردار، بر مولکول‌های سطح بالای اتمسفر زمین اثر کرده و آن‌ها را نابود می‌کنند و باعث تشکیل موآن‌های پرانرژی می‌شوند. موآن‌ها تداخل ضعیفی با مواد دارند و کار زیادی لازم است تا آن‌ها را به حالت ایستا درآورد. حالت ایستایی که در آن، این مواد می‌توانند بنابر ادعای آتری، مولکول‌هایی را بسازند که توانایی ادامه‌ی حیات برای موجودات را در اعماق زمین فراهم کنند. آتری می‌گوید:
این شکل از حیات در هر مکانی می‌تواند اتفاق بیفتد، اروپا، آسیا یا هر جای دیگری. چون نیاز به فوتون‌ها ندارد پس احتیاجی به وجود ستارگان نیز نخواهد بود.
نظریه‌ی او بیان می‌کند که حیات می‌تواند در دوردست‌ترین نقاط فضا حتی در اجرامی که مخروبه شده و تنها هستند، وجود داشته باشد. با توجه به گسترده‌تر شدن جستوجوی حیات در مریخ توسط ناسا، مقاله‌ی آتری اولین مقاله در مورد اشکال مختلف حیات نبوده است. مقاله او بیان می‌کند که نوع حیات ذکر شده توسط وی را نه تنها در زمین بلکه در هر نقطه از جهان هستی نیز می‌توان یافت.
 |
